Mevr. Maud Stevens Wagner, gefotografeerd in 1907. Wagner was een slangenmens die met verschillende circussen werkte en leerde hoe hij traditionele "met de hand porren" tatoeages.
Duizenden jaren lang hebben mensen hun eigen huid getekend door opzettelijk en permanent verschillende soorten pigment en inkt aan te brengen. Tatoeëren is een praktijk in tal van culturen, om verschillende redenen. Soms zijn tatoeages een bewijs van sociale status of worden ze gegeven als een overgangsritueel, om het kwaad af te weren of om lidmaatschap van een groep te identificeren.
Alle kunstpraktijken hebben een onderliggende ideologie, en dit geldt vooral voor tattoo-kunst. Huidcreaties vertegenwoordigen fundamentele overtuigingen voor de individuele drager of groep. Tatoeëren wordt beoefend door culturen van oost tot west, door zowel mannen als vrouwen, en door bijna alle leeftijden. De aantrekkingskracht is duidelijk: om er een te versieren's lichaam met permanente kunst is een krachtig statement, niet gemakkelijk te wissen of te veranderen, dus de handeling zelf is bijna net zo intrigerend als het beeld zelf zou kunnen zijn.
Tatoeages door de tijd
|
• In Europa gevonden tatoeëergereedschappen die dateren uit het paleolithische tijdperk. |
|
• Een mummie met tatoeages gevonden in de Alpen, waarschijnlijk daterend uit 3.300 vGT. |
|
• Ruiters uit de ijzertijd in het hedendaagse Servië met tatoeages die rang en sociale status laten zien. |
|
• Europese zeelieden uit de 16e eeuw vinden bewijs in de Stille Zuidzee, China en Japan van tatoeages die worden gebruikt voor fysieke versiering en religieuze doeleinden. |
|
• In 1777 werd het woord "tatoeëren" verschijnt in het Merriam-Webster woordenboek, het begin van het moderne tatoeëertijdperk. |
Het is niet precies bekend wanneer het tatoeëren begon. Skeletresten worden in fossiele vorm vaak duizenden jaren bewaard. De menselijke huid ontbindt echter snel, tenzij mummificatie plaatsvindt.
Het is heel goed mogelijk dat de geboorte van het tatoeëren niet geïsoleerd was in één land of cultuur, maar zich op verschillende plaatsen onafhankelijk van elkaar heeft ontwikkeld. Een bekend thema dat wel naar voren komt door onderzoek is de maatschappelijke betekenis van huidkunst in het algemeen. Het lijkt erop dat waar groepen mensen dicht bij elkaar zijn, er vaak soorten worden getatoeëerd.
Een 2500 jaar oude vrouwelijke mummie, genaamd de Prinses van de Altai, met zichtbare tatoeages op beide armen en alle vingers. De mummie werd in 1993 gevonden op een afgelegen Siberisch plateau.
Vroeg bewijs van tatoeage wijst in de richting van het paleolithische tijdperk (38.000 tot 10.000 v.Chr.), In Europa, waar punctiegereedschappen en pigmentreservoirs zijn teruggevonden. Deze fijne instrumenten met scherpe botten waren in staat om de huid te doorboren, maar zouden mogelijk ook voor andere doeleinden kunnen worden gebruikt, bijvoorbeeld als algemene priemen. Priemen zoals deze werden waarschijnlijk gebruikt om ontwerpen op kleifiguren te kerven, maar verder bewijs, waaronder ingewikkelde grotschilderingen, ondersteunt het idee dat prehistorische culturen artistiek in staat waren om te tatoeëren en dat deden ze naar alle waarschijnlijkheid ook..
Gemummificeerde lichamen met tattoo-ontwerpen bieden een van de vroegste concrete bevestigingen dat deze stijl van lichaamsmodificatie wijdverspreid was in geografisch opzicht, met overblijfselen die ook zijn teruggevonden in landen als Peru en Nubië. Ongetwijfeld is de beroemdste van deze gemummificeerde lichamen die van een man die nu Otzi heet, die dateert uit de bronstijd (3300 v.G.T.) en zijn naam ontleent aan het Alpengebied waar zijn stoffelijke resten werden ontdekt. Otzi had talloze blauwe tatoeage-markeringen op verschillende delen van zijn lichaam. Deze omvatten lijnen die langs het onderste deel van zijn rug of lumbale gebied liepen. Andere duidelijke markeringen waren rond zijn enkels geplaatst en een kruis was zichtbaar op de achterkant van zijn knie. De redenen voor deze tatoeages zijn onbekend, maar theorieën zoals identiteit of etnische kenmerken komen veel voor in de wetenschappelijke wereld.
Een mummie die 2500 jaar in ijs is bewaard, hierboven afgebeeld, heeft tatoeages op beide armen. Er wordt aangenomen dat deze vrouw deel uitmaakte van de Pazyryk-cultuur, die het tatoeëren beoefende op veel van haar belangrijke leden van de gemeenschap. De Pazyryk waren nomadische ruiters, krijgers en jagers die leefden in de 6e en 2e eeuw v.G.T. in de stepperegio. De nadruk is gelegd op één bepaalde vondst, die van een man waarvan wordt aangenomen dat hij een leider of leider is die talloze tatoeages van dieren bezat die op vissen en een hertachtig wezen leken. Terwijl zijn lichaam in slechte staat is, blijft er wat huid over. Een andere specifieke tatoeage op zijn ruggengraat vertoonde overeenkomsten met die op Otzi, ter ondersteuning van de theorie dat tatoeages rang of prestatie aangaven.
Een foto door Kusakabe Kimbei genomen tussen 1870 en 1899 van een getatoeëerde Japanse man. In Japan en China werden tatoeages beschouwd als een spirituele verbetering.
Westers begrip van tatoeages dat veranderde toen Europese zeelieden en ontdekkingsreizigers stammen en mensen in de Stille Zuidzee ontmoetten met sierlijke tatoeages. De uitgebreide ontwerpen die Polynesische mensen maakten spraken tot de verbeelding van Anglo- en Europese mensen. Zeelieden en ontdekkingsreizigers kregen hun eigen tatoeages, waarmee een nieuw tijdperk voor huidkunst in het Westen werd ingeluid. Eeuwenlang daarna zouden populaire opvattingen over tatoeages hen in verband brengen met marginale of externe organisaties en culturen, waaronder gevangenen, sociale activisten en verschillende soorten rebellen.
Elders in de wereld, zoals Azië, en met name in China en Japan, wordt de tatoeage echter als een spirituele verbetering beschouwd. Voor boeddhistische monniken is het al lang heel gewoon om tatoeages als talisman te dragen, die samen met gebed als beschermer dienen. Bovendien boden tatoeages andere doelen, waaronder het afweren van pech en het verschaffen van mystieke krachten. Veel Aziatische ontwerpen namen de vorm aan van of waren zeker gebaseerd op kalligrafie en numerologie, met talloze andere afbeeldingen van draken.
Niet alleen historici, maar ook Merriam-Webster, verklaren dat in 1777 het woord ‘tatoeage’ voor het eerst in de Engelse taal verscheen. Het verwees naar geïnkte afbeeldingen op de huid en werd daarom toegevoegd aan het Engelse woordenboek. Hoewel de afleiding onzeker is, kan het woord worden herleid tot de dagboeken van kapitein James Cook, een Britse ontdekkingsreiziger en marineofficier. Tijdens een expeditie naar de Stille Zuidzee hield Cook een dagboek bij. In 1769 nam hij het woord tattau op, wat ‘markeren’ betekent. Verdere verwijzingen naar het woord tatoeage zijn echter eerder terug te voeren, tot rond het begin van 1600, maar met een onduidelijke betekenis.
Maori-activist Tame Iti, gefotografeerd in 2009 in Wellington, Nieuw-Zeeland. Full-face tatoeages zoals deze geven informatie over sociale rang, vaardigheden en prestaties.
Door Stuartyeates, CC, via Wikipedia
Terugkerend naar de Polynesische cultuur, beoefenden de meeste, zo niet alle eilandengroepen in de Stille Zuidzee het tatoeëren in verschillende vormen. Hawaii, Samoa, Nieuw-Zeeland, Borneo en de Marquesas-eilanden namen allemaal deel aan huidkunst. Door hun artistieke vaardigheden en flair bereikte tatoeëren enorme hoogten van prestatie en gaf moderne samenlevingen en hun kunstenaars frisse ideeën die deze steeds groter wordende kunstvorm nieuw leven inblazen..
Sommige van deze landen, met name Samoa, beoefenen nog steeds op de traditionele manier tatoeëren. Opmerkelijke taille-tot-knie tatoeages worden gemaakt met behulp van methoden zoals het in de huid hameren van de achterkant van gereedschappen die vergelijkbaar zijn met kammen. Zelfs met de sociale en rituele betekenis van deze tatoeages, om nog maar te zwijgen van hun schoonheid, blijft het proces een traumatische ervaring.
Het is zeker waar dat het meest bekende ontwerp uit de Stille Zuidzee afkomstig is van de Maori-bevolking van Nieuw-Zeeland. Het ontwerp bestaat vaak uit vloeiende symmetrische lijnen die taps toelopen aan de uiteinden en die gewoonlijk op het gezicht worden geplaatst. Het tatoeëren is extreem pijnlijk. Uit ontwerpen zoals deze en andere werd de tribale tatoeage geboren in de westerse samenleving. Deze tatoeages zijn in de moderne tijd snel de meest gevraagde tatoeages geworden.
Hoewel abstracte tatoeages, zoals de Maori, duizenden jaren teruggaan, is het denkbaar dat landen zoals Japan pas in de 18e eeuw zijn begonnen met hun eigen decoratieve representatieve tatoeage. Japanse tatoeages bevatten een spectaculaire dekking van het hele lichaam, beter bekend als "bodysuits". Dit type extreme tatoeage begon bij edelen en samoerai-krijgers die aanvankelijk hun rug, schouders en later hun armen en benen bedekten met een verscheidenheid aan betekenisvolle tattoo-ontwerpen, van bewakers tot draken. Later werd het gebruikelijk om het hele lichaam te bedekken.
Zoals Charles Darwin opmerkte in The Decent Man: “Er kan niet één groot land worden genoemd, van poolgebieden tot Nieuw-Zeeland en daarbuiten waar de aboriginals zichzelf niet tatoeëren.” Dit idee werd meer dan een eeuw geleden begrepen en het klinkt vandaag meer dan ooit waar.
Deze inhoud is naar beste weten van de auteur nauwkeurig en waarheidsgetrouw en is niet bedoeld ter vervanging van formeel en geïndividualiseerd advies van een gekwalificeerde professional.
© 2012 tattoos-intro
